|
Ελπίδες και όνειρα
Όταν θα έρθει η στιγμή να σε αφήσει,
θα έρθουν σειρήνες να σε βρουν,
και όταν ζητήσεις, εξηγήσεις...
μην βιαστείς, τα βλέφαρα να ανοίξεις.
Την πόρτα των ονείρων, σου μη κλήσεις
άστη, μια στάλα ανοιχτή.
Μέσα από αυτή, θα ξεγλιστρήσουν...
καλπάζοντας, στο σώμα σου θα μπουν.
Θυμός και θλίψη Ελπίδες και όνειρα.
Σκέψου το βήμα της οργής...τη θλίψη που θα φέρει.
Άνοιξε δρόμο στο όνειρο και δέξου την ελπίδα.
|
|
Το Μέλλον τους
Με αλήθεια και θάρρος, κοίτα μπροστά.
Την αγκαλιά σου, ήρθε η ώρα να ανοίξεις.
Κι αν τα δεσμά της σε κρατούν, μη κάνεις πίσω...
Το μέλλον σου, είναι να ελπίζεις.
Τη ζωή, στα χέρια σου κρατάς.
Τα φτερά σου, ήρθε η ώρα να ανοίξεις.
Για έναν κόσμο...ιδανικό, μη κάνεις πίσω.
Το μέλλον σου, είναι να ελπίζεις.
Ξόρκιζε αυτά... που, καρτερούν.
Με μάτια ανοιχτά, κοίτα μπροστά...και, μη σκορπίζεις στη σκιά.
Τα όνειρα δεν χάθηκαν... μη προσπερνάς
άλλα στη θέση τους... με ελπίδα βάλε.
Τη ζωή, στα χέρια σου κρατάς.
Με αλήθεια και θάρρος, κοίτα μπροστά.
Ξόρκιζε αυτά... που, καρτερούν.
Το μέλλον σου, είναι να ελπίζεις.
Τα όνειρα δεν χάθηκαν... μη προσπερνάς
άλλα στη θέση τους... με ελπίδα βάλε.
|
|
Αναδρομή στο χρόνο
Φόβοι απ’ τα, βάθη των χρόνων...
έχουν και αυτοί, ένα μερίδιο ζωής
μέναν αργά, στην άκρη των δρόμων
ήταν παιδιά... παίζαν, αναδρομή στο χρόνο.
Παιχνίδια απ’ τον χρόνο...
Κάπου μέσα στην ψυχή σου... βαθιά μέσα στο νου.
Παίζουν αθώα παιδιά...
Ζητούν να μάθουν τους θησαυρούς...κι έτσι να φτιάχνουν
Παιχνίδια απ’ τον χρόνο...
Αναδρομή στο παιχνίδι του δρόμου κι ένα παιδί απ’ τα βάθη του χρόνου...
κι ένα παιδί απ’ τα βάθη του χρόνου.
Αναδρομή στο παιχνίδι του δρόμου κι ένα παιδί απ’ τα βάθη του χρόνου...
|